Osteopatyczna terapia wisceralna

Terapia manualna narządów wewnętrznych wskazana jest zarówno w stanach ostrych (np. po przebytych wypadkach komunikacyjnych, po urazach klatki piersiowej czy jamy brzusznej) jak i przewlekłych (np. zaburzenia trawienia typu wzdęcia, zgagi, refluks, zaparcia, nietolerancje pokarmowe, nietrzymanie moczu, dolegliwości bólowe dna miednicy itp.). Ponadto techniki stosowane w tej terapii mają za zadanie zarówno poprawę strukturalno-funkcjonalną danego narządu poddawanego leczeniu, jak również układu trzewnego jako całości. Wisceralna terapia w oparciu o osteopatyczną pracę z pacjentem, posiada zastosowanie również przy migrenach, bólach głowy, cieśni nadgarstka, rwie kulszowej i wielu innych dolegliwościach ze strony układu ruchu ale również w przypadku problemów emocjonalnych (depresja, stany lękowe itp.).

Terapia wisceralna może wykorzystywać również specjalistyczne techniki globalne, takich jak techniki pompowania, które mają na celu poprawę przepływu limfy i powrotu żylnego.

Terapia wisceralna wykorzystuję połączenia pomiędzy narządami wewnętrznymi a układem ruchu (wynikającymi z embriologii) np. dysfunkcją wątroby a bolesnym barkiem lub łokciem tenisisty a zaburzeniem ruchomości dwunastnicy. W takich przypadkach praca wisceralna stanowi uzupełnienie innych popularnych technik i sposobów pracy z pacjentem.